دنیا مزرعه‌ای برای آخرت است

برادران عزیزم! جبهه مدرسه‌ای است که فرزندان انقلاب بایستی در آن درس چگونه زیستن و تقوا بیاموزند. پدران و مادران! نکند که مانع از رفتن فرزندانتان به جبهه شوید که در این مدت به غیر از اینکه مانع از رشد فرزندانتان شدید و در روز قیامت در پیشگاه رسول خدا و معصومین سرافکنده خواهید بود.

ای امت عزیز! شعار جنگ ‌جنگ تا پیروزی را از گفتار به عمل تبدیل کنید. برادران و خواهرانم! دنیا مزرعه‌ای برای آخرت است و این لحظاتی که در آن به سر می‌بریم فرصتی است تا توشه لازم را برای سفر طولانی که همه در پیش داریم جمع‌آوری کرده و خود را مهیای مرگ سازیم.

برادران و خواهرانم! همچنان که مرگ به سوی من آمد، خلاصه روزی می‌آید که نوبت یک‌یک شما شود. پس ای برادران و خواهرانم! خود را مهیای مرگ کنید و به حساب خود قبل از اینکه به حسابتان برسند، برسید و وابستگی خود را از دنیا کم کنید و تقوای الهی پیشه کنید که تنها راه سعادتمندی در دنیا و آخرت این است.

ای مردمی که خود را با زد و بندهای دنیا مشغول کرده‌اید و ای کسانی که از خویشتن غافل شده‌اید و ای کسانی که جز منافع خویش چیزی را طلب نمی‌کنید و ای کسانی که چشم طمع به انقلاب دوخته‌اید و انقلاب را فدای خود می‌کنید و ای کسانی که در راه شهیدان را در پیش گرفته‌اید و خود از آن آگاه نیستید و یا هستید، از مرگ من و دیگران عبرت گیرید و خود را از لجنزار جدا سازید و فضایل اخلاقی کسب کنید و در رضایت خدا کوشا باشید که فردا دیر است و مرگ هیچ‌گاه به شما خبر نخواهد کرد که کی می‌آید. برادرانم و خواهران! من هدفم را شناختم و از روی جهل و نادانی کشته نشدم.

من که مسلمان بودم و اسلام عزیز را قبول کردم، در این زمان احساس کردم که در خدمت اسلام برای رشد
کردن احتیاج به خون دارد و من بر حسب وظیفه با خود گفتم که خون خود را زیر درخت اسلام بریزم شاید با رطوبت خونم یکی از خوشه‌های کوچک جوانه بزند و رشد کند تا فردای قیامت همه خوشه‌های کوچک اسلام مرا شفاعت کند و این را هم بدانید که خداوند با معتقدین به اسلام فقاهی است.

پدر و مادر عزیزم! درود و سلام خدا بر شما دو بزرگواران که توانسته‌اید وظیفه بندگی خود را با همتتان در پیشگاه خداوند عزوجل انجام دهید. از خدا برای شما طلب آمرزش و مغفرت می‌کنم که مرا این‌چنین تربیت کرده‌اید و مرا به خدا و انبیاء و ائمه معصومین و قرآن کریم آشنا کرده‌اید و هدفم را به من نشان داده‌اید. مادرم! راهی که من گام زده‌ام راهی بود که خدا مرا برای آن خلق کرده بود و تو در دامان پاک خود مرا برای آن پرورش دادی و من با چشم باز و با افتخار بر آن قدم برداشتم و برمی‌دارم.

هر چند می‌دانم که برایم زحمات زیادی کشیدید و چه غم و غصه‌هایی خوردید و در هر صورت مرا بزرگ کردید ولی از تو می‌خواهم که مرا ببخشی از اینکه نتوانستم حق فرزندی را ادا کنم و برای من از خدا طلب مغفرت بنما.

پدر و مادر! برادران و خواهرانم! لباس عزا را از تن بر کنید. غم و غصه‌ها را از خود دور کنید و گریه و زاری نکنید که من راضی نیستم و صبر را پیشه خود کنید تا خدا اجر شما را زیاد کند و بدانید که فرزند دلبند شما با چهره‌ای شاد و خندان خدا را ملاقات خواهد کرد. پدر و مادر عزیزم! ای که در طول عمرم برایم راهنما بودید! اگر جسدم به دست شما نرسد هیچ ناراحتی به خود راه ندهید که جسد مشتی خاک بیش نیست و سزاوار نیست که آدم خود را برای مشتی خاک ناراحت کند و در این صورت اندوهی به خود راه ندهید که در روز محشر همدیگر را ملاقات خواهیم کرد. همسرم! تو بزرگ‌تر از این هستی که من بخواهم وصیتی برای تو داشته باشم. من در مقابل درجه و عبادت تو شرمنده‌ام، مرا ببخش که نتوانستم در ظاهر یک زندگی خوبی برای تو داشته باشم.

اما در باطن بهترین زندگی را داشتیم زیرا زندگی را که خدا بپسندد بهترین زندگی‌هاست. همسرم! در تربیت فرزندانم کوشا باش و آن‌ها را خداپسندانه تربیت کن تا بتوانند با همت خودشان ادامه‌دهنده هدفم باشند. دخترانم! اگر از کوچکی شما را تنها گذاشتم و رفتم، اسلام در خطر بوده است. برای دفاع از اسلام رفتم و از شما می‌خواهم که مرا به رقیه امام (ع) ببخشید و هدفم را دنبال کنید.

انتهای خبر/