سخن امام علی(ع) درباره ده خصلتی که زبان آنها را آشکار می‌کند

داوری است، که به دعواها خاتمه می دهد. گویایی است که بوسیله آن به پرسش ها پاسخ داده می شود. واسطه ای است که با آن مشکل برطرف می شود. وصف کننده ای است که با آن اشیاء شناخته می شود. فرماندهی است که به نیکی فرمان می دهد. اندرزگویی است که از زشتی باز می دارد. تسلیت دهنده ای است که غمها به آن تسکین می یابد. حاضری است که بوسیله آن کینه ها برطرف می شود و دلربایی است که گوشها بوسیله آن لذّت می برند.

متن حدیث:

یُّهَا النَّاسُ، فِی الْإِنْسَانِ عَشْرُ خِصَالٍ یُظْهِرُهَا لِسَانُهُ: شَاهِدٌ یُخْبِرُ عَنِ الضَّمِیرِ، حَاکِمٌ یَفْصِلُ بَیْنَ الْخِطَابِ، وَ نَاطِقٌ یُرَدُّ بِهِ الْجَوَابُ، وَ شَافِعٌ یُدْرَکُ بِهِ الْحَاجَةُ، وَ وَاصِفٌ یُعْرَفُ بِهِ الْأَشْیَاءُ، وَ أَمِیرٌ یَأْمُرُ بِالْحَسَنِ، وَ وَاعِظٌ یَنْهی‏ عَنِ الْقَبِیحِ، وَ مُعَزٌّ تُسَکَّنُ بِهِ الْأَحْزَانُ، وَ حَاضِرٌ تُجْلی‏ بِهِ الضَّغَائِنُ، وَ مُونِقٌ تَلْتَذُّ بِهِ الْأَسْمَاعُ.

” اصول کافی، جلد ۸، صفحه ۲۰”