مجاهدى وارسته

در حکمت ۴۳ نهج‌البلاغه آمده است که خدا رحمت کند خباب بن الارت را او از روى رغبت اسلام آورد و براى اطاعت خداوند هجرت کرد، به زندگى ساده قناعت نمود، از خدا خشنود و در تمام دوران عمرش مجاهد بود.

به گزارش عصر قائم به نقل از پایگاه خبری تحلیلی «بلاغ» امام (علیه‌السلام) در این گفتار پرمایه، از یکی از مجاهدان اسلام و مسلمانان راستین به نام «خبّاب بن الأرتّ» تمجید می‌کند و اوصاف برجسته‌ای را برای او برمی‌شمرد که می‌تواند الگویی کامل برای همگان باشد و مایه‌ی پند و اندرز.

آن حضرت (علیه‌السلام) در یادکرد خبّاب چنین فرمود «یَرْحَمُ اللَّهُ خَبَّابَ بْنَ الْأَرَتِّ، فَلَقَدْ أَسْلَمَ رَاغِبًا، وَهَاجَرَ طَائِعًا، وَقَنِعَ بِالْکَفَافِ، وَرَضِیَ عَنِ اللَّهِ، وَعَاشَ مُجَاهِدًا» خداوند رحمت کند خبّاب بن الأرت را؛ او با رغبت اسلام آورد، با اختیار هجرت کرد، به زندگیِ ساده قناعت ورزید، از خدا خشنود بود و در تمام عمرش مجاهد باقی ماند.

امام (علیه‌السلام) در این بیان، پنج وصف برجسته برای خبّاب بیان می‌کند:

۱. اسلام از روی رغبت و عشق:
او از روی عشق و علاقه مسلمان شد، نه از ترس و طمع و نه تقلیدِ کورکورانه. او اسلام را شناخت، به آن ایمان آورد و برای آن شکنجه دید، ولی دست از دامان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) برنداشت.

۲. هجرت با طاعت:
هجرت او نه از روی ترس و طمع، بلکه با انگیزه‌ی اطاعت الهی بود. او از جمله مهاجرانی بود که برای رضایت خدا، از خانه و کاشانه‌ی خود گذشت. چنین هجرتی نقش مهمی در پیشبرد اسلام داشت و زمینه‌ساز تشکیل حکومت اسلامی شد.

۳. قناعت در زندگی:
او مردی قانع و زاهد بود. قناعت، او را از ذلت در برابر ثروتمندانِ بی‌خدا حفظ کرد. این روحیه‌ی او برگرفته از سلوک پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بود.

۴. رضایت از خداوند:
با آن‌که شدائد و سختی‌های بسیار دید، همواره از خدا راضی بود. قرآن درباره‌ی چنین مؤمنانی می‌فرماید: «رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ» و نیز در وصف «نَفْسِ مُطْمَئِنَّه» آمده است: «رَاضِیَةً مَرْضِیَةً»؛ یعنی هم او از خدا راضی است و هم خدا از او.

۵. جهاد پیوسته:
او در همه‌ی عمرش مجاهد بود. در مکه، جهادش با شکنجه همراه بود؛ آتش افروختند و او را روی آن خواباندند، اما دست از اسلام برنداشت. در مدینه نیز در همه‌ی غزوات، همراه پیامبر بود. گفته‌اند در جنگ‌های صفین و نهروان نیز حاضر شد، هرچند برخی مورخان گفته‌اند در اواخر عمر بیمار شد و پیش از نهروان از دنیا رفت.
اوصافی که امام علی (علیه‌السلام) برای خبّاب ذکر می‌کند، نه‌فقط مدح یک فرد، بلکه ترسیم الگویی از یک مسلمانِ واقعی است که با شناخت، ایمان، هجرت، قناعت، رضایت و جهاد، راهِ حق را تا پایان عمر دنبال کرد.

انتهای خبر/