صدام در آغاز جنگ در سخنرانی‌هایش مدام به تاریخ صدر اسلام رجوع می‌کرد، گاهی خودش را سرداری مثل خالد بن ولید یا سعد بن ابی‌وقاص می‌پنداشت و از قادسیه‌ای دیگر سخن می‌گفت. اما بعدتر در یکی از سخنرانی‌هایش که به سال ۱۳۵۹ در چنین روزی برمی‌گشت، حمله و تجاوز به مرزهای ایران را «جهاد» نامید و در کنار جعلیات ناسیونالیستی‌اش، به مقدسات اسلامی هم پناه برد.