عدالت‌گرایی باطل‌السحر فسادها

به گزارش عصرقائم، بعید است در جهان حکومتی پیدا شود که عدالت را در شعارهای خود تحسین و تقدیس نکند و سیاست خود را تحقق آن در همه ابعاد جامعه اعلام ننماید، حتی اگر نوع نظام سیاسی و حکومتی آن، عدالت را برنتابد و برپایه‌ی نقض عدالت، اهداف خود را تعقیب کند.

توسعه بدون عدالت، سرآب فریب در غرب
امروزه بر کسی پوشیده نیست که نظام‌های سرمایه‌داری غرب و اروپا با جهان‌بینی “لیبرال‌دموکراسی” هم دم از توسعه می‌زنند و این ادعا، که در ذات خود و تجربه بجا گذارده، چیزی جز تبعیض و شکاف‌های عمیق فقر و غنا را به وجود نیاورده، که نتیجه آن در اختیار قرار گرفتن ۹۹ درصد ثروت کشورشان به یک درصد جمعیت است، آن‌ها هم برای مشروعیت بخشیدن ظاهری و گفتاری به خود، شعار عدالت سر می‌دهند و استخوان جامعه را زیر تبلیغات سنگین عدالت‌خواهی و حقوق‌بشری خود خرد و نابود می‌کنند.

جنبش وال‌استریت در امریکا و یکشنبه‌های اعتراض در فرانسه نمونه آشکاری از نقض روزانه عدالت در کشورهای پر ادعاست که هر روز با زیر پا گذاردن حقوق انسان‌ها از سوی ناقضان، پرچم حقوق‌بشر و عدالت‌خواهی را بلند کرده و حنجره خود و یقه دیگران را می‌درند.

عدالت، سنگ زیرین نظام اسلامی
در کشور عزیزمان ایران، که نظام اسلامی با ذات عدالت گرائی، وظایف خود در همه زمینه‌ها را به پیش باید ببرد، عدالت در هر دوره‌ای به بهانه‌های مختلف قربانی رویکردهای جناحی و منافع قبیله‌گرایی اشرافی زیر چتر جریان‌های سیاسی و باز آن هم با شعار “عدالت خواهی” می‌شود.
بزرگ‌ترین ظلمی که مانع اجرای عدالت در حق مردم متدین  و وفادار کشورمان می‌شود، سیاسی‌سازی و تهمت‌زنی به دستگاه قضا با نسبت دادن استراتژی عدالت‌گرایانه‌ی این قوه به جریان‌های سیاسی است که از دوران سازندگی پس‌از جنگ این اتهام‌زنی استارت خورد و بعدها با شدت هرچه تمام‌تر این مسیر پرزیان از سوی غارتگران بیت‌المال ادامه یافت.

نظام اسلامی‌مان که بر تارک خود، حکومت مالامال از عدالت و فضیلت امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام را دارد، نباید کوچک‌ترین ابهام و بهانه‌ای برای انحراف از مسیر نورانی حکومت علوی داشته باشد.

حکومت علوی، باید مدل حکومت دولت باشد
در نظام اسلامی مبتنی بر ولایت و امامت، با برخورداری از تجربه‌های گران‌بهای حکومت حضرت رسول صلوات‌الله‌علیه و آله و سلم در مدینه و ۴ سال و ۹ ماه حکومت امیر المؤمنین حضرت علی علیه‌السلام، هیچ کاستی نه در احکام و قوانین و نه در نحوه اجرای عدالت وجود ندارد، آنچه که مصیبت‌زا است، عدم اقدام مسئولان در اجرای عدالت می‌باشد؛ چراکه یا آن‌ها از عمق وجود به عدالت اسلامی و علوی اعتقاد و ایمان ندارند و یا به‌علت “تعارض منافع”، خود را در مقابل عدالت می‌بینند.

دراین‌ارتباط تفاوتی نمی‌کند “تعارض منافع” متوجه شخص خودشان و یا منسوبان سببی، نسبی، جناحی و سیاسی‌شان باشد.
این‌که معارضان عدالت در کشورمان چه واقعیت‌هایی هستند، نیاز به واکاوی مستقل دارد که در حوصله این وجیزه نمی‌گنجد.

رویکرد عدالت‌خواهانه جامعه
امسال به دو مناسبت و مقارنت، توجه به عدالت جلوه مطالبه‌گرانه در اذهان می‌کند، یکی مناسبت هفته قوه قضاییه و شهادت شهید مظلوم آیت‌الله دکتر محمد حسین بهشتی است که خود مجاهد بزرگ جهاد مقدس برای اجرای عدالت و مبارزه با ظلم و فساد بود و در این مسیر الهی شهد شهادت را چشید و دیگری انتخاب فردی از بزرگان قوه قضاییه و پرچم‌دار تحقق عدالت و مبارزه با فساد و مفسدان به‌عنوان رییس‌جمهور است.

بدون تردید، مردم با دقت در کارنامه دو سال حضور فعال آیت‌الله رئیسی به‌عنوان رییس قوه قضاییه و مبارزه بی‌امان او با مفسدان به ایشان اقبال آورده و در اعتراض به ناعدالتی‌ها و فسادهای به‌ویژه سال‌های اخیر، فردی را برگزیدند که دارای تابلوی عدالت‌گرایی و فساد ستیزی است.
طبیعی است اقتضاء عدالت‌خواهی، پذیرش ظرفیت‌های لازم برای این امر مهم است.
جراحی، که غده‌ای خطرناک را برای بازگرداندن سلامت به جسم انسان از بدن جدا می‌کند، دردآور است و برای بدست آوردن سلامتی و صحت، باید صبورانه مقاومت کرد و تبعات جراحی با تیغ و چاقوی جراح را به جان خرید.

عدالت‌خواهی و اقتضائات آن
برای عدالت، ابتدا باید با فساد و مفسدان، که طی ۴۳ سال اخیر در کشور ریشه دوانده و از حامیان دارای منافع مشترک برخوردارند، مبارزه کرد و غده‌های سرطانی فساد را جراحی نمود. جامعه ایرانی چاره‌ای ندارد جز تحمل جوسازی‌ها و فشارهای ناشی از واکنش زالو صفتان و مفسدان.

به‌طورقطع برای جهش بزرگ، نخست باید بیت‌المال و سرمایه‌های کشور را از گزند متجاوزان و دزدان شیک‌پوش و آنکادره درامان داشت. نمی‌توان از این دزدان خواهش کرد تا دزدی و غارت نکنند. خوی و خصلت آن‌ها این‌گونه است، آن‌چنان که خصلت و مشی نظام اسلامی نیز باید مبارزه بی‌امان و انعطاف‌ناپذیر با متجاوزان به منافع ملی و عمومی باشد.

مردم کشورمان با انتخاب آیت‌الله رئیسی، که در عدالت‌جویی و فساد ستیزی به شهرت و محبوبیت رسیده‌است، انتظاری دارند که امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام به مردم فرمود و با این شرط که: عدالت را به اجرا خواهم گذارد و بیت‌المال را بازخواهم گرداند حتی اگر به مهر همسران و مادرانشان رفته باشد، و بدون شک مردممان نیز باید پذیرای همین شرط از سوی آیت‌الله رئیسی باشد.

همه می‌دانند مبارزه با مافیاهای موجود در همه بخش‌ها به‌ویژه در حوزه اقتصاد، هزینه‌ها و بسیج عمومی به مفهوم واقعی کلمه دارد. ممکن و محتمل قطعی است که در این مبارزه سرنوشت‌ساز، باید متحمل دردسر و سختی‌هایی شد، اما در این مسیر نورانی، آینده درخشانی در انتظار ملت ایران است.

عدالت‌گرایی باطل‌السحر فسادها
ایران کشوری با منابع غنی طبیعی به‌ویژه نیروی انسانی است. اگر منابع ثروت داخلی در مسیر رشد و شکوفایی کشور با قطع دست غارتگران ظاهرالصلاح قرار گیرد، کشور واقعاً نیاز چندانی به خارج کشور ندارد.
با تکیه‌بر منابع داخلی می‌توان ایران اسلامی را به “الگویی افتخارآمیز” درآورد و نقطه اتکایی برای آزادگان جهان قرار داد.

افق پیش روی مردم خوب و شکیبایی کشورمان، فوق‌العاده امیدبخش است و با حمایت قاطع از رئیس‌جمهور منتخب در ظلم و فساد ستیزی و برنامه‌های او در شکوفایی کشور، فضای ایران اسلامی مشحون از کار و تلاش خواهد شد و به‌رغم پیش‌بینی و القاء یأس و ناامیدی دشمنان، امید و نشاط سراسر کشور را فرا خواهد گرفت به امید ایرانی در طراز ارزش‌های اسلامی.

هماهنگی قوا، ضامن حل بحران‌ها
شاید کمتر دوره‌ای از مقاطع مختلف ۴۳ سال اخیر را بتوان به مانند این دوره یافت که سران هر ۳ قوه از چهره‌های انقلابی، مذهبی، مردمی، عدالت‌جو و فساد ستیز بوده باشند.
الحمدلله مردم در این مقطع انقلاب، باتجربه کردن همه سلایق و نحله‌های فکری و سیاسی، به ارزش‌های اصیل انقلاب اسلامی بازگشته و مسئولانی را در قوای مقننه و مجریه برگزیدند که دارای سوابق درخشان در کار شبانه‌روزی بی‌منت برای مردم هستند و معتقدند که خدمت بی‌وقفه و خالصانه به مردم از مظاهر و مصادیق بارز عبادت و اطاعت خداوند است.

دولتی که در آستانه شکل‌گیری است، با دو قوای دیگر کاملاً همسو و هم‌جهت، می‌توانند بی‌سابقه‌ترین هم‌افزایی را سرمایه حل تمام مشکلات کنونی کشور قرار دهند. وحدت و یکپارچگی قوای کشور، دریچه‌های امید را بسوی مردم می‌گشاید و آنها با امیدواری هرچه بیشتر به صحنه تعامل با دولت ورود خواهند کرد.

مسئولان چگونه باید باشند؟
رهبری و مردم آنانی را انتخاب و تایید می‌کنند که در جریان مسئولیت خود، هیچ قبیله‌ای سیاسی و جناحی را نبینند و تنها به مردم و اعتلای کشور و خدمت به نظام اسلامی فکر کنند.

رضای خداوند و امامان معصوم علیهم‌السلام را همواره در نظر داشته باشند و سیره شهدا را که جان‌نثاری است، پیشه خود سازند.

اهل مقاومت و استقامت در مقابل دشمنان و مشکلات باشند و در قبال منافع مردم کوچک‌ترین انفعال و انعطافی از خود نشان ندهند.

همه مردم را به یک چشم ببیند و به‌شدت ضد ویژه‌خواری و نسب گرایی باشند. هیچ “ژنی” را غیر از “ژن انسانیت” به رسمیت نشناسند و با رانت و دادوستدها و “آقازاده پروری” مقابله کنند.

بستر رشد شایستگان را فراهم آورند و به هر ایرانی حتی آن “بچه یتیم” و یا “جوان بی‌کس و باعث”، فرصت مساوی رشد دهند.

به جوانان اعتقاد داشته باشند و در عمل این ایمان را به اثبات برساند.
دچار عصبیت‌های ناشی از افراط‌وتفریط نشوند و با مردم و مراجعان متظلم، پدرانه برخورد کنند.

به مسائل فرهنگی جامعه و کادرسازی نیروهای در تراز نظام اسلامی بسان “استراتژیک‌ترین راهبرد” بنگرند و به آن درعمل به‌صورت روزانه و به پیوست هر اقدام، توجه کنند. با قاطبه مردم به‌ویژه نخبگان، فارغ از نگاه‌های تنگ جناحی و سیاسی ، ارتباط مؤثر داشته باشند و در میان مردم بودن را در دستور کار جدی خود قرار دهند.

مشکلات را صادقانه با مردم درمیان بگذارند و تحت تاثیر اقبال و استقبال مردم از خود قرار نگیرند و دچار توهم نشود که مردم به شخص ایشان اقبال آورده و غرور موجب سقوطشان نشود و از گذشته همتایان خود درس عبرت بگیرند.

دائم به خودسازی و تنقیح و تهذیب نفس بپردازند و تشریفات و اقتضائات جایگاه، آن‌ها را دچار غفلت و رفاه‌زدگی نکند.

خود را مطیع منویات و دستورات ولی‌فقیه و نایب امام‌زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف بدانند و این اصل را در عمل به اثبات برسانند و الخ.